Świąteczne bukiety kwiatów

 

Święto Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny zwane też Matki Boskiej Zielnej celebrowano już w V wieku. Przyjmowało różne nazwy i formy. Zawsze było nierozłączne z naturą, kwiatami i żniwami. W obrzędowości Kujaw nadal jest połączone ze święceniem kwietnych bukietów.

Może współczesne są mniejsze i mają bardzie j symboliczny wymiar, ale nadal spotkać można w nich takie rośliny jak: Osetek Najświętszej Marii Panny - dziewięćsił pospolity (Carlina vulgaris); Włoski Najświętszej Panny Maryi, Włoski Matki Boskiej – wierzbownica gruczołowata (Epilobium adenocaulon); Ziele Matki Boskiej – wierzbówka kiprzyca (Epilobium angustifolium); Pszeniczka Matki Boskiej - szarota błotna (Filaginella uliginosa); Mirt Matki Boskiej – janowiec ciernisty (Genista germanica); Rękawki Matki Boskiej, Sukienki Matki Boskiej, Paluszki Matki Boskiej – goryczka wąskolistna (Gentiana pneumonanthe); Naparstki Matki Boskiej – świerzbnica polna (Knautia arvensis); Gruszki Matki Boskiej – tojeść pospolita (Lisymachia vulgaris); Żytko Matki Boskiej – szarota leśna (Omalotheca sylvatica); Kądziołka Matki Boskiej, Łzy Matki Boskiej – koniczyna polna (Trifolium arvense); Warkocze Matki Boskiej – dziewanna drobnokwiatowa (Verbascum thapsus) [zestawienie opracowane przez Seweryna Udzielę].

Nie są to jedyne używane w bukietach rośliny. Ich lista jest bardzo długa i najczęściej zależała od tego, co gospodyni napotkała wśród pól i łąk oraz we własnym ogrodzie. Często w bukietach znajdowały się dalie, floksy, aksamitki, mięty, koper, kłosy zbóż, warzywa i owoce.

Ich żywot nie kończył się po zwiędnięciu, specjalnie je zasuszano aby chroniły życie i mienie gospodarzy a zniszczone mogły być tylko w ogniu. To już ostatnie w tym roku spotkanie z kwiatami w kujawskich obrzędach.